Muhalefete göre bu bir "baskın seçim"
İktidara göreyse ortada “acil bir durum” var, en kısa zamanda bir şeyler yapılması gerekiyordu ve şimdi o yapılıyor.
Peki nedir bu seçimleri "acil" hale getiren durum?

Söylenene göre, yönetim biçimi değişirken bazı uyumsuzluklar ortaya çıkıyor, hatta iki başlı bir yönetim var ve bu durumda acilen alınması gereken bazı tedbirler alınamıyor, alınamayınca da bir ekonomik deprem tehlikesiyle karşı karşıya kalıyoruz.
Bu yarısı siyasi, yarısı ekonomik açıklamalardan anlaşıldığına göre iktidar yakın gelecekte hem siyasi hem ekonomik bir deprem tehlikesi görüyor.
Aciliyetleri doğrudur, durum “sakat”
Hangisi ne kadar ağırlık taşıyor sizce?

Kafalarındaki asıl mesele, giderek artan oy kaybı nedeniyle işi aceleye getirip bir an önce başkanlık sistemine geçişi kotarmak mı?
Yoksa ekonomide müthiş bir deprem bekleniyor da, bu deprem başlamadan iktidarın ömrünü bir dönem daha uzatmayı denemek mi?

Bizce ikincisi ağır basıyor.
Çünkü duruma bu kadar hakim, her dediğini yaptıran bir iktidarın siyaseten elini güçlendirmek için "acil" diyebileceği aman aman bir ihtiyacı yok.
Ne isterse yapabiliyor ya da yaptırabiliyor.

Sözünün geçmediği ve sakatlık yaratan bir tek alan var o da ekonomi.
Malum, ekonomi iktidarın çıkardığı kanunlara değil kendi kanunlarına göre hareket ediyor:
İndir dövizi, fiyatları, faizi diyorsun indirmiyor; aksine dikleniyor.
Ama ille siyaset de sıkıntıda diyorsak; bunun nedeni ekonomideki gidişatın artık o güçlü siyasetle bile dizginlenemeyecek kadar raydan çıkmakta olması ve bir süre sonra ekonomide yaşanacak "deprem"in siyasette yaratacağı açık olan dolaylı bir deprem.

Düşünsenize:
-Sadece bu yılın bütçesini değil; Cumhuriyetin yüz yıllık birikimini “özelleştirdik” diye satıp parasını harcamışsın,
-Yetmemiş; halkını bir de köprüydü, tüneldi deyip “icraat üzerine icraat” diye torunlara doğru 20-30 yıllığına borçlandırmışsın…
-Uzun vadelisini bir tarafa bırak; yetmemiş, Şubat 2018 itibariyle “bir yıl ya da daha kısa vadede” ödenmesi gerekli dış borcu 185,9 Milyar dolara çıkartmışsın.
-Yetmemiş, “bak ne kadar yabancı sermaye getirdik” diye bankaları, iç pazarı küresel şirketlere teslim etmişsin,

Yaparken iyi, gelsin paralar-gitsin paralar da, dönüp bir de bakıyorsun ki;
-İşsizlik diz boyu
-Üretim bitmiş,
-Tarım-hayvancılık boğazımıza yetmiyor
-Dış ticarette her yıl 50-100 milyar dolardan içerdesin,
-Sıcak parayı tutsan faizi el yakıyor, tutmasan anında kaçıyor,
-Paran düşmüş, dövize alttan bakıp bakıp yine “fırlattılar” diyorsun,
-Yerli sermayenin babaları ufak ufak tüymekte,
-İnşaat işi sarpa sarmış, satışlar durmuş, müteahhitlerin bıçak sırtında,
-Onları kurtaracak kamu yatırımlarına para yetiştirmek mesele…

Fazla lafa gerek var mı?
Siyaseten olmasa da ekonomik olarak bu iş bitmiş, senin gemi yan yatmış…
Ne dersin?
Böyle bir durumda hala ekranlar dolusu “Bu işler önümüzdeki bir buçuk yılda daha da büyüyüp gelişecek” dediğinde karşındakiler “Aman artık yeter, bu kadar büyüyüp gelişme fazla gelir, bizi bozar, ” demezler mi?

*
Siyaset “zamanlama” sanatıdır bir yandan da.
İktidara gelmek için de, tadında bırakıp kaçmak için de…
İleri gidiyorsan tamam da, araba geri geri kaçmaya başlamışsa, başkası “zamansız” dese de “tam zamanıdır” demeyi bileceksin.

Bu gerçek bir kaçış mı?
Asla…
Giderek kaybetmekteysen, daha fazla kaybetmeden ve en kötü ihtimali göze alarak zarardan erken dönmek ve bu arada son bir deneme yapmak sadece.

Tuttu tuttu;
Baktın tutmadı “bıraktığım iyi oldu” diyeceksin.
“Hadi geçmiş olsun sen bittin artık” diyenler olacak tabii…
Onlar öyle dese de geçmeyebilir…
Erbabına göre bu da bir “hesap”tır.

Onlara öyle hazırlıksız bir zamanlarında teslim edersin ki "emaneti"; çekerler yükü , faturayı halka ödetirlerken sen dinlenir, unutturur, “bak ben gittim işi iyice sarpa sardırdılar” deyip ardından yine çıkabilirsin bir süre sonra o siyaset meydanına.
Taraftarların uzun solukludur, bunu da beklemeyi bilirler,

*
Gelelim “bizim cephe”ye.
Herhalde “daha mürekkebi kurumadı” bile denebilir:
“Baskın seçime hazırız” denip gezildiğinde buradan yazmıştık hatırlar mısınız?
16 Mart 2018’de...yani henüz “basılmadan”
“Bir baskın seçimle birlikte "baskın iktidara" da hazırlanmalı mı?” diye başlık atmış ve bunun gerekliliğine işaret etmiştik.
“Aman, orası kolay, hele o gün gelsin bakarız falan demeden, baskın iktidarın hazırlıklarını da yapın bir yandan,
Hemen bu çarşambadan…
Hani bizde “Perşembenin gelişi çarşambadan belli olur” derler ya”
diye de ilave etmiştik…

O gün de gerçekten çarşambaydı.
Ve beklendiği gibi “Perşembe” de geliverdi işte bu gün.

Umarız gizli gizli bazı kadrolar tertip edilmiş, projeler raflara sıralanmıştır da endişemiz boşadır.
Yoksa o baskından, “siyaseten” baskın çıkmış olmak bile bir şey kazandırmayabilir takıma.

Çünkü sıkıntı o kadar büyük ve o kadar “ekonomik” ki,
Farkındaysanız, baskın seçim isteyenler ellerindeki her türlü “siyaset” üstünlüğüne rağmen, önlerinde şu kadar zaman olduğu halde o asıl meseleden yani "ekonomiden" hareketle siyaseti bir kenara bırakıp “deprem”den, “aciliyetten” söz ediyorlar.

“Gelen depremdir” diyorlar.
Yani ekonomide deprem.
Demek ki işin inceliği orada…

Peki, onları bu kadar ürküten, telaşlandıran “ekonomik depreme” kim ne kadar hazırlıklı?
Tahkimat bunlarınkinden daha mı güçlü?

Başarılı ve sevilen bir TV programcısı, hiç de iktidardan yana olmadığı halde bir şey söyledi geçenlerde:
"Belki sizi şaşırtacağım ama bu iktidar kalmalı. Nasıl ekonomiden sosyal yaşantısına kadar bozdularsa, bu iktidar kalmalı, Erdoğan liderliğinde sorunları çözmeli" dedi.
Bunu söylerken meseleyi sadece bir siyasi inatlaşma olarak mı görüyordu dersiniz?
Acaba kafasının arkasında bu "hazırlıksız yakalanma" endişeleri yok muydu?
“Çözmeli” derken, bir başka açıdan “Sonuçlarını kendisi göğüslemeli, kendinden sonra gelenlere yüklememeli demek istemiyor muydu acaba?

O programında “Sizi şaşırtacağım” dedi ya...
Ama ne yalan söyleyeyim beni hiç şaşırtmadı.
Zamanında büyük kurtarıcı Atatürk, o müthiş askeri ve siyasi zaferlerinden sonra bile bunun altını çizerek asıl önemli olanı anlatmak istememiş miydi bize:

“Siyasi ve askeri zaferler ne kadar büyük olursa olsun, ekonomik zaferlerle taçlandırılamazlarsa, kazanılacak başarılar yaşayamaz, az zamanda söner.”

Nitekim son on altı yılın o debdebeli iktidarının siyasi zaferler dizisi de sönüyor şimdi.
Çünkü şu kadar kere kazanılmış siyasi zaferlerinin arasında, asıl belirleyici olan ekonomik zafer türünden tek bir eser yok.